Scio me nihil scire określało moje jestestwo przez długi czas. Nadszedł czas zmian, rewidowania poglądów i postaw życiowych.
Sięgając pamięcią do czasów zamierzchłych pokątnie hipnoza towarzyszyła mi i tliła się niemalże niezauważalnie. Nie potrafiłam Jej nazwać, określić i objąć umysłem.
Z biegiem lat, centymetrów i kolejnych zmarszczek szukałam siebie na zasadzie wykluczeń, tłumaczeń przed samą sobą: Przynajmniej wiem czego nie chcę(sic!). Hura do przodu, nie wiem czego chce ale chce tego tu i teraz, natychmiast, wraz z toną dokumentów „na wczoraj” , „w międzyczasie” nie następowało obiecane „pomyślę o tym jutro”, przecież tak jest łatwiej, prościej, sprytniej.
Czym jest hipnoza? Dla mnie metodą, która pozwala uporządkować siebie samego. Zrobić defragmentacje dysku włączając system ochronny przed wirusami. Wszak wiadomo powszechnie, że nasza ciekawość życia i chęć przygody zaprowadza nas na nieoczekiwane strony, często nie chronione, nieznane i czasem niebezpieczne. Hipnoza to higiena osobista, dbałość i opieka nad sobą, to troska i uporządkowanie siebie samego. To okazanie sobie czułości i pozwolenie na zatrzymanie się na moment, pochylenie się nad samym sobą.
Co jest potrzebne by wejść w stan transu? Akceptacja procesu… Chęć. … Ciekawość….. Aż tyle?
Hipnoterapeuta jest Twoim przewodnikiem, drogowskazem. To Ty o wszystkim decydujesz.
Chcesz to pokażę Ci jak.